Dag aardige Belgen

3 maart 1995, Alice Springs, Australië

Wist ik dat het zomaar op kon houden?

Alice Springs, het centrum van Australië, droog, rood, zand, heet, stof, the Outback, Ayers Rock, de Olga’s, een indrukwekkend mooie en absurde omgeving. Het laatste wat je daar verwacht zijn rivieren, ze staan dan ook vaak droog. Maar toch stonden wij met de auto voor een zeer snel stromende kolkende rivier, de weg verdween in het water, geen brug dus, 200 meter verder kwam de weg weer uit het water, tot aan de bodemplaat door de sterke stroming in een eenzame omgeving. Niet mijn favoriet, but we did it.
No worries mate !

Maar de nodige kilometers verder. Heel bizar.
Waar is het kolkende water?
Waar de stroomversnellingen?
De uitgesleten oevers leiden alleen nog een miezerig stroompje.
Nog wat verder is het water gewoon weg.
De rivier is geëindigd in het zand van de woestijn, in het niets, droog, heet, stof.

Waar een rivier normaal gezien groeit en verder stroomafwaarts nog meer in omvang toeneemt, eindigt de rivier hier in de woestijn. Een continentale rivier.
Wist ik daarvóór eigenlijk dat dit bestond?
Misschien wist ik het niet.
Een interessant fenomeen.

Al met al, Australië, een super ervaring.
Iemand moet het doen hè!!

En hier dacht ik de afgelopen dagen nog eens aan terug!

17 december 2015, Lommel, België

Wist ik dat het zomaar op kon houden?

Het begon voor mij in 2014.
“Jan, SAP moet hier ingevoerd worden en het lukt maar niet, kun jij dat doen?”
Sleuren, duwen, trekken, gedurende meer dan een jaar. Met het team en vele verantwoordelijken uit het bedrijf hebben we onlangs op 1 november de go-live van de eerste fase gerealiseerd. Kolkend water. Een mega-stap en het is alleszins goed verlopen, we vierden enkele weken geleden op gepaste wijze het succes met een glas champagne. Dit vieren was terecht want de mensen die het betrof hebben zich op een fantastische manier ingezet en veel werk verzet om het zover te brengen, niets dan lof. Geweldig om zo samen te werken en ondanks de sterke stroming, uiteindelijk resultaat te boeken.

http://www.madeinlimburg.be/nieuws/groep-van-q-bakeries-legt-de-boeken-neer/
De boeken worden neergelegd.
Goed, we wisten dat er tegenwind was.
Cijfers met een verkeerde kleur.
Landelijke broodconsumptie daalt, verkeerde beweging in de klantenportefeuille.
Fantastische productielijnen maar nog wel op topbezetting te brengen,
maar ook enkele met terminale roestvorming.

Wist ik dat het zomaar op kon houden?
Ja, natuurlijk, maar toch wil je een dergelijk bericht altijd uitstellen tot 31 februari.
Er maalt nu enorm veel door mijn hoofd.

Waar is het project gebleven?
Waar blijft nou de inzet van al die mensen?
Hoe gaat het verder met de zorgen van gisteren over…. dit en dat?
Hoe moet het verder met dat lastige issue dat nog opgelost moest worden?
Waar is het kolkende water?
Waar zijn de stroomversnellingen?

Alles dat gebouwd en ingericht is ……. waar is dat nou?
Als ik inlog is het er nog ……maar ja, het ligt stil.
Die uitgesleten oevers bevatten nog een miezerig stroompje.

Ik denk aan bijna 700 mensen met 700 banen en 700 gezinnen.
Het water is gewoon weg, het eindigt in de woestijn, in het niets, droog, heet, stof.

Misschien wist ik het toch niet?
Géén interessant fenomeen.
Géén super ervaring.
De toekomst doet er even het zwijgen toe.

Ik ben een financiele vent, mijn emotionele balans en resultatenrekening zijn bijgewerkt.
En ik kan je vertellen dat ik de afgelopen tijd veel winst heb gemaakt, op mijn balans is een enorm kapitaal bijgeboekt. Een kapitaal aan mensen, een kapitaal van hoge emotionele waarde. Ik leg díe boeken nooit neer!

Afgelopen donderdag, 31 februari, binnen één uur:
bericht ontvangen, handen schudden, project afgelopen, naar huis, slecht gevoel.
Drinken we nog eens een borrel, vrienden?

Dag aardige Belgen.

Jan
(Hollander)