Fidel: El Comandante

vinalesZoek het zelf maar uit
Wist je dat autorijden in Cuba een avontuur is.
Zoek het zelf maar uit, er zijn geen, ik herhaal géén, wegaanduidingen.
En mocht je toch ergens uitkomen dan staat er ook niet keurig “u nadert de bebouwde kom van….”, nee niets, waar ben ik nou? Gelukkig hadden we een wegenkaart, maar ja, wees op je hoede, die staat vol met fouten!

Wist je dat op veel kruisingen hordes mensen staan om mee te rijden en dat het meenemen van een lifter voor Cubanen verplicht is. Een bizar gezicht.

Wist je dat, aangekomen in een dorp of stad, je de weg gewezen wordt door jongetjes die je op hun fiets voorgaan en zo hun traktement verdienen. Let dan wel op dat je die man met een levend varken achter op zijn fiets of een mand kippen op zijn stuur niet omver rijdt

Een zeer bijzonder straatbeeld.
Natuurlijk wist je wel dat de helft van die (paar) auto’s uit de jaren 50 komen, van die gevleugelde, rose Amerikaanse. De andere helft met een onduistere herkomst, vaak Russische auto’s. Een ding hebben ze gemeen, de ouderdom en de paperclips waarmee ze nog aan elkaar hangen, ze piepen en kraken, tsja, een auto is ook maar een mens.

En dan die ene autoweg van het land, enkele tientallen kilometers vóór Havana, sta stil en stap uit, een absoluut lege weg voor en achter je. Geen op en afritten maar zandwegen die er haaks op aansloten. Let op de spookrijdende boerenkar.
Wáár je dan bent, geen idee, zoek het zelf maar uit. 

Het is er niet goed
Meer dan een miljoen Cubanen die hun land verlaten hebben.
Schending van de mensenrechten met martelingen en oneerlijke procesgang.
Geen andere politieke partij dan de Communistische.
Tot 2013 mochten Cubanen hun land niet uit.
Armoede, miserabele leefomstandigheden.
Het is er niet goed.

Een onvergetelijke indruk
De sigarenfabriek Parsigarenfabriek-havanatagas Havana die we bezochten. Een grote, bedompte ruimte met rijen mensen, zittend aan hun versleten, genummerde werktafeltje, tussen stapels tabaksbladeren, die met een ongelooflijke behendigheid van die mega bolknaks aan het rollen waren. Vóór in zaal, op een armetierige verhoging van oude planken zat iemand ’s morgens achter een microfoon de krant voor te lezen, ’s middags een leesboek. Arbeidsvitaminen. Ik herinner me die chef, een potige vrouw die al rondlopend zo’n dikke bruine rookte en de kwaliteit testte (denk ik), “management by testing” misschien? In ieder geval werkte zij toen al “in the cloud”. Nee, roken op het werk was hier niet verboden.
Een onvergetelijke indruk.

Niet alles is fout
99,8% is alfabeet
Gemiddelde levensverwachting hoger dan in USA.
Kindersterfte lager dan in veel geindustrialiseerde landen.
Gezondheidszorg van hoog gehalte, maar het embargo van de USA deed geen goed.
En wat een vriendelijke mensen, behalve diegene die de banden van toeristen lek stak om toch wat geld te verdienen aan de reparatie.
Maar toch, niet alles is fout.

De mist van Viñales
Maar oh wat een prachtig land.
Onvergetelijk zijn de suikerbroodbergen van Viñales, in mijn herinnering gegrifd is de ochtendnevel in het dal van Viñales waar een betoverend landschap je wakker maakt.
En dan Trinidad, uit een sprookje zo mooi,  de mooie kusten, Camagüey, Sanctí Spiritus en natuurlijk de smeltkroes Havana. Ik proef nog de smaak van die heerlijke kokoskoekjes, zomaar op straat gekocht van een bakker die er mee rondliep. Een goedmaker trouwens voor het zeker niet overal aan te bevelen eten.

El Comandante en jefe
Fidel, dit was jouw land.
Opperbevelhebber, revolutionair.
Fidel, leider en door jou werden andere mensen lijder.
Je doorstond 10 Amerikaanse presidenten die het iets minder met je voorhadden.
Je was bijna 50 jaren onaantastbaar.
Ze hielden van je?
Ze hielden niet van je!

Fidel.

DEEL DIT ARTIKEL

1 gedachte over “Fidel: El Comandante”

  1. Arie van der Steen

    Hoi Jan,

    Wat leuk om je reiservaring te lezen en nee, uit mijn contacten tot nu toe ervaar ik ook geen grote liefde voor Fidel Castro. De Cubanen gun je meer welvaart, nu maar hopen dat zij hun onderlinge solidariteit en kunst van het genieten niet uit het oog verliezen.
    Wij gaan 15 december voor het eerst naar Cuba.
    Naast vakantievieren nemen we hardloopschoenen mee voor twee trainers die hier erg blij mee zijn. We kijken erg uit naar deze ontmoeting.

Geef een reactie