Ik heb zojuist het boek dichtgeslagen van Rutger Bregman “De meeste mensen deugen”. Een aanrader, opvallende positieve kijk op onszelf. Zagen we het altijd verkeerd? Daarin ook onze gevoeligheid voor de somberheid en negativiteit van het nieuws, een sterk verwrongen beeld dat we krijgen voorgeschoteld. Het meeste is wel ongeveer waar maar we missen ieder gevoel van verhouding, een overdaad aan negativiteit. The negativity bias.
Dat boek dus. Vooral de passage over de Eerste Wereldoorlog “Toen de soldaten uit de loopgraven kwamen”, dit fragment is een must, een openbaring om te lezen. Het volgende heeft misschien minder met het boek te maken maar ik dacht hierdoor de laatste dagen ook veel terug aan onze ouders die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt. De maatschappij draaide door, maar onder het juk van de somberheid. En daarna ontstond een nieuwe tijd.
De Tweede Wereldoorlog
Hoe zou dat geweest zijn?
– Opletten om je buiten te begeven, beter binnen blijven, er loert altijd gevaar, de vijand is er.
– Pas op voor samenscholingen en grote bijeenkomsten, de Duitsers zouden hier op kunnen reageren.
– Mensen moeten tóch boodschappen doen, maar het is beter om alleen te gaan.
– Op de meest onzekere momenten zelfs hamsteren.
– Gewonden, doden, je leest het alle dagen.
– Gewoon in je eigen omgeving blijven, reizen is niet veilig en beperkt toegestaan.
– En wereldwijd beheerst de oorlog het nieuws en de economie koerst op halve kracht.
– Mijn ouders zijn in de oorlog getrouwd, het feest dat ze wilden geven kon niet doorgaan.
– Kortom de vrijheden zijn sterk beperkt.
– De waanzinnige hoop op bevrijding, het oor aan de illegale radio.
Maar de wereld draaide toch door al was het een lange tijd van somberheid. We hebben zoveel verhalen gehoord en er talloze beelden van gezien, maar hoe beleef je die tijd als je er midden in zit?
De bevrijding
Maar …….als ik dan foto’s zie van de bevrijding, dan krijg ik altijd een enorm mooi gevoel, feest, euforie. Wat moet dat fantastisch zijn geweest, ik probeer het me vaak voor te stellen. Zo mooi dat je dát (alleen) wel had willen meemaken. Weg met die 5 jaren van beperkingen en onzekerheid, vrij naar buiten, elkaar opzoeken, heerlijk.
En sinds die tijd herdenken we de doden, nog altijd.
En nu dan ….. de coronatijd.
Enerzijds
Geen vergelijk met de Tweede Wereldoorlog, dat was veel erger en onze coronazorgen staan in de schaduw van die tijdens de Tweede Wereldoorlog (tenzij je zelf door corona geraakt wordt natuurlijk).
Anderzijds
– Opletten met je buiten begeven, beter binnen blijven, er loert altijd gevaar, de besmetting is er.
– Geen samenscholingen en grote bijeenkomsten.
– Mensen moeten tóch boodschappen doen, maar het is beter om alleen te gaan.
– Er wordt zelfs gehamsterd.
– Veel zieken, doden, je leest het alle dagen.
– Gewoon in je eigen omgeving blijven, reizen is niet veilig en beperkt toegestaan.
– En wereldwijd beheerst corona het nieuws, de economie koerst op halve kracht.
– Bruiloften en evenementen gaan niet door.
– Kortom de vrijheden zijn sterk beperkt.
Maar de wereld draait toch door al is het een tijd van somberheid. Hoop op het einde hiervan.
We praten er allemaal over, beelden te over. Een rare belevenis.
Nogmaals: ik wil niet vergelijken met de Tweede Wereldoorlog, dat is niet terecht maar als het gaat om een ontwrichtende periode die je allemaal raakt en enorm bezighoudt, dan beleven we ook nu iets heel bijzonders. Wie had dat zich kunnen voorstellen enkele maanden geleden. Zó beleef je dus deze tijd als je er midden in zit. Wat is vrijheid een ongelooflijk groot goed, je leert het waarderen.
De bevrijding
En…….als ik vooruit denk aan onze bevrijding hiervan, dan krijg ik een enorm mooi gevoel, feest, euforie. Wat zal dat fantastisch zijn, ik probeer het me al voor te stellen. Weg met die beperkingen en onzekerheid, vrij naar buiten, elkaar opzoeken, heerlijk.
Maar alle doden blijven natuurlijk in de herinnering.
Blijf gezond allemaal en laten we uitkijken naar Bevrijdingsdag 2020.
De vlag uit.
Heerlijk, ik kan niet wachten.
Groet
Jan