Enkele dagen geleden, 1 oktober, een dag met fantastisch mooi weer. Ik genoot nog na van het afstudeerfeestje van de dag ervoor van mijn zoon en zijn vriendin. Een klein verhuisklusje van Nijmegen naar Sint-Oedenrode. Al met al goed besteed. Kun je je dan voorstellen dat ik toch een slechte dag had? Oorzaak: de Volkskrant van die ochtend met het artikel “doei
Je hebt ochtendmensen en avondmensen of nachtbrakers. Maar soms is het geen kwestie van óf maar van én. Sommige mensen zijn namelijk alles tegelijk. Ik heb daar enkele absurde voorbeelden van. Toegegeven: ik heb ook wel eens overdreven. En nog. Ik ben een puur ochtendmens, deed en doe dingen die bij de vroege ochtend passen.
Ik heb het enorme voorrecht gehad Bhutan te bezoeken in 2009 samen met mijn vrouw, wat heet trouwens voorrecht, gewoon dik voor betalen. Na de “hel” van India, de eerste bestemming, is Bhutan een land dat wat mij betreft dicht bij een sprookje komt. Gaat daar dan niets fout en is alles goed? Nee, vast niet, maar dat neemt niets weg van
Hoe bepalend kan een enkel woord zijn, oftewel hoe kun je een maximaal effect bereiken door juist weinig te zeggen. Ik heb zo’n ervaring. Het is wat jaren geleden, ik startte in een nieuwe baan. Na tien jaren bij dezelfde onderneming gewerkt te hebben was het voor mij tijd geworden eens wat bakens te verzetten. Niet dat ik veel solliciteerde maar ik
We doen allemaal wel eens iets doms, toch!? Ja, dus ik ook. Laat ik het maar eens wereldkundig maken, maar dat is wel voor het eerst. Ik heb het alleen nog maar in een hele kleine kring verteld en mijn collegae van toen durf ik na dit verhaal nauwelijks nog onder ogen te komen. Mijn oom zaliger, moeders kant, was een zogenaamd
Nee, cijfers interesseren me niet! Ik deed deze uitspraak de laatste jaren al diverse malen en menigeen moet zich daarover verbaasd hebben. Was ik er dan niet de gehele dag mee bezig? Ja, afhankelijk van de job op enig moment, dag en nacht zelfs. Was en is het dan niet mijn vak? Helemaal, geen enkele reden om het te verloochenen. Lag ik
Een ding is zeker, als je bij het eind van dit artikel bent, ben ik waarschijnlijk gedaald op de ladder van geloofwaardigheid bij jou. Ik kan het niet helpen, het is zoals het is. We schrijven het jaar 1997, vakantie in de USA, met mijn vrouw en twee zoons onderweg in het westen van de Verenigde Staten. Een geweldige reis, 10.000 kilometer
Wikipedia is er duidelijk over: “zo simpel te bedienen dat een idioot het kan” of “bestand tegen dom of idioot gebruik”. Waar gaat dit over? We kunnen er niet omheen. Statistieken liegen niet. De vergrijzing gaat toeslaan, op dit moment is de grijze druk 22 procent, hetgeen inhoudt dat er op elke 100 potentiele arbeidskrachten 22 65-plussers zijn.
Ik had eens een oudere collega die steeds zei: “je baas moet weten wat je doet”. Ik ben het nooit vergeten en vond toen ook al wel dat er waarheid in zat. Hoe lang zou dit geleden zijn? Ik weet het niet precies, in ieder geval had ik nog veel meer haren dan nu, dus ja, echt lang geleden. Enkele dagen geleden
Een wat rare uitspraak nietwaar? Ik heb het nergens of nooit onder stoelen of banken gestoken, shared services is mijn ding. Ik vind het geweldig, het centraliseren, de processen kraakhelder krijgen, efficiency slagen maken en zien dat er een team staat dat fit is voor de job. Niet in de laatste plaats het verander management dat om de hoek komt kijken. Maar