Ik keerde zojuist terug van een bouwreis naar Malawi. Dit is een deel van mijn verslag. Als je ’s morgens op de bouwplaats aankomt of als je een wandeling maakt langs de eenvoudige huisjes voel je af en toe een kinderhandje dat de jouwe vastpakt. Kinderen zonder speelgoed, kinderen op blote voetjes, kinderen met een gescheurd T-shirt. Moeders zitten voor hun huisje, soms
Deze morgen in het restaurant van een witte golfbaan in Best. Iemand had ons beiden getipt om maar eens samen koffie te drinken. We kenden elkaar niet, een gesprek zonder iets te brengen/halen als doel. Het zijn voor mij altijd de mooiste. Zo ook deze. Als je dan na anderhalf uur opstaat zou je kunnen denken: “Tsja, wat heb ik hier eigenlijk aan gehad?”. Maar dan
De titel van deze blog had ook “40” kunnen zijn, 40 jaar na “ja” was het tijd voor een familiefeest. Maar bij thuiskomst na 12 dagen in een ruig land bleef echter het “Hallo, is daar iemand” hangen bij mij. Een bizarre beschouwing van de veranderde wereld in 40 jaren. Waar zijn namelijk Ingrid, Henk, Bernadette, Karin, Marcel, Ine, Kees, Mary, Chantal,
Robbie Williams zong dit al. Altijd op zoek. Steeds nieuwsgierig. Energie, enthousiasme, veel ideeën in mijn hoofd. En ik steek het nooit onder stoelen of banken. Wat kun je doen voor een ander? Hoe kun je er zijn voor een ander? Wat kun je samen creëren? Ik heb iets gevonden en veel komt daarbij samen. Ik ga op een bouwreis Ik ga naar Malawi.
Mijn blog was al klaar. Het is een bijzondere gedachte die me enorm bezighoudt. Maar het kreeg deze week een bizarre wending. Kom! Dan neem ik je even mee. Een rustige, heldere zomeravond, ergens in de natuur. Een prachtige sterrenhemel, heldere en minder heldere, mijmeren over wat je eigenlijk ziet. Licht dat honderden of duizenden lichtjaren onderweg is, misschien is die ene ster dáár
Soms kom je er plotseling achter. Soms zie je iets dat er al heel lang was. Soms schreef je er al eerder een blog over. Soms denk je: “hé, dit is bijzonder, ik heb verdorie een verhaal te vertellen!”
Een beetje gezeur vooraf. 200 Renners, 21 koersdagen, minimaal 5 bidons per renner en zo worden er in drie weken tijd meer dan 20.000 bidons in de berm gefl…. (en de lege gelletjes? nog eens 20.000?) Een bar slecht voorbeeld voor jeugdsporters, breed uitgemeten op televisie. Maar ach, alles is relatief, in Azie en nog zoveel andere streken is het volstrekt normaal
De meest opzienbarende vacature die ik de laatste jaren tegenkwam? Gezocht: een klootzak. Ik vraag me af of hier geen sprake is van discriminatie want is een klootzak een man of kan het ook een vrouw zijn? Maar hoe heet ze dan? Ik begreep dat er een sales medewerker werd gezocht, eentje die de voet tussen de deur zet? Toen ik vandaag
Het is een klassieker, het boek “Good to Great” van Jim Collins. Altijd Great om het toch weer eens op te pakken. Hoofdstuk 3 “First who….then what” heeft me enorm geboeid en hoewel ik het zeker eerder gelezen moet hebben heeft het me deze keer toch heel erg prettig verrast. Het verschil zal wel bij mij van binnen zitten denk ik. Ik neem je
Arriveren na een lange reis, we zouden worden opgewacht. Een enorme drukte op de luchthaven en tussen allerlei naambordjes vonden we …..niet…… de onze. Maar uiteindelijk wel, chauffeur gevonden. Tót enkele ogenblikken later hij het niet bleek te zijn, er kwam er nóg een, óók met ons naambordje. Nummer 2 was de echte. Uit voorzorg had nummer 2 aan nummer 1 gevraagd