06.00 Uur in de morgen. Je rent naar de trein en bedient de knop met het groene lichtrandje, de deur bonkt open en net op tijd zit jij op je vaste plek, alleen in de coupé. Naast je een leeg perron en een andere lege trein als buur. Jouw trein vertrekt maar plotseling heb je een rare gewaarwording. De bank op het
Een dag die steeds weer terugkomt in mijn hoofd. Drie jaar geleden nog maar, onvoorstelbaar nu. Met alles wat er gebeurt ten oosten van ons is het nauwelijks nog voorstelbaar. Wij met zijn tweeën op reis in Siberië, als onderdeel van een veel langere, grote reis. Op weg in een klein busje over uitgestrekte eindeloze wegen in een heuvelend landschap, een dag
Ik was al eens vaker bij haar in de keuken, bij Iris. Ik zie in haar veel dat als een inspirerend voorbeeld voor mij werkt. Jaren geleden ontmoetten we elkaar op een NLP-middag en sindsdien is er contact. We dronken koffie, we belden elkaar en wisselden af en toe een berichtje uit. Het moment om haar eens professioneel aan te spreken kwam
Ik heb een uitdaging voor je. Er was de afgelopen maanden veel tijd om te mijmeren. Weinig onderweg, meer thuis zijn, zelfs reistabletten hielpen niet meer! Maar eerst even dit: heb je afgelopen weken de 2022-vraag gekregen? “Wat zijn jouw voornemens?” Een nieuw eetpatroon of zo, hard nodig want de extra kilo’s zijn weer samengeschoold rondom je middel, als vleesgeworden bewijs van
Vrijdagavond 24 januari 2020 was het. “Pa, ik heb een vraag aan jou. Zou je met mij de Kilimanjaro willen beklimmen?” Hier sprak Paul, mijn jongste zoon. Wilhelmien, mijn vrouw, wist mijn positieve antwoord al voordat ik het na pakweg een halve seconde uitsprak. Ze kent me goed. Aanpakken Daar hou ik van ja. Op maandagmorgen was ik al in gesprek met
Misschien zet het jou aan het denken, ik weet niet of jij dit wel aankunt! In de afgelopen weken kwam er een herinnering voorbij. Iemand aankunnen. Gaat het over werk, over privé? Over je baas, over je medewerkers, familie of vrienden of misschien zelfs over je partner? Kijk maar waar jij het op wilt betrekken. Ik betrek het op werk, een situatie
Het kan zomaar gebeuren. Een moment waarop je plotseling iets beseft. Ook al is het van bijna zestig jaar geleden. Onlangs, op een zaterdagmiddag. Ga je even mee? De zestiger jaren. De wijk waarin ik woonde, Eerschot, was toen nog de buitenste bebouwing van ons dorp. De lagere school bestond nog uit een jongens en meisjes versie en op zaterdagmorgen ging je
Wat een uitspraak! Ik loop er al weken mee rond. Laat ik zeker niet met de eer gaan strijken, die is voor Dominique Haijtema, psycholoog en columnist in o.a. Het Financieele Dagblad en daar pikte ik het op. ‘Het duurt lang om te leren een niemand te zijn’. Soms kan een zin je raken. In dit geval ben ik nog altijd op
Ik lijk op mijn moeder. Ik heb haar nooit verteld hoe blij ik daar mee ben en nu is dat te laat. Ze zag altijd het goede in andere mensen, niet dat ze dat uitsprak maar ik wéét het gewoon. Naïviteit, onnozelheid of geen realistische blik op een boze wereld? “Nee, hoor mam”. Dat ik hierin op jou lijk is niet van
Ik heb zojuist het boek dichtgeslagen van Rutger Bregman “De meeste mensen deugen”. Een aanrader, opvallende positieve kijk op onszelf. Zagen we het altijd verkeerd? Daarin ook onze gevoeligheid voor de somberheid en negativiteit van het nieuws, een sterk verwrongen beeld dat we krijgen voorgeschoteld. Het meeste is wel ongeveer waar maar we missen ieder gevoel van verhouding, een overdaad aan negativiteit.